babam alkolik ve şiddete eğilimliydi benim. günü kötü geçtiyse -ki doğru dürüst bir işi olmadığı için parası yoktu ve günleri bu nedenle kötü geçerdi- hırsını annemden çıkarırdı. ben 10 yaşıma kadar neredeyse her gün babamı öyle gördüğüm için ondan çok korkardım. bu sebeple babama pek sesimi çıkaramazdım...
o gece babam eve geldiğinde star wars episode 3'ü, yani revenge of the sith'i izliyordum. filmin sonları, anakin skywalker ve obi wan kenobi ölümüne kapışıyorlar ve ışınlı kılıçlarını birbirlerine doğru sallıyorlardı.
babam televizyonun yanına geldi. ekrana şöyle bir baktı ve o an yakın planda gösterilen obi wan kenobiyi gördü.
kim bu dallama diye sordu.
babama şöyle bir baktım ama cevap vermedim.
tekrar sordu "kim bu dallama?"
yine cevap vermedim.
kenan sana soruyorum diye bağırdı. ben yine yanıt vermedim. çünkü artık bıkmıştım onun bu tavırlarından.
babam bu ciddi tavrım karşısında iyice sinirlendi ve mutfaktan bıçağı alıp yakama yapıştı. bıçağı da yüzüme dayamıştı.
-sana son kez soruyorum, kim bu dallama!!?
+o.. o.. obi wan kenobi baba...
-hmm tamam... peki neden bu kadar ciddisin sen?
+...
-neden bu kadar ciddisin sen?
+...
-neden bu kadar ciddisin sen!!!!!!!!!!!!!!!!!!?
+...
ben cevap vermeyince iyice sinirlendi ve elindeki bıçağı ağzıma soktu ve "yüzüne bir gülücük konduralım evlat" dedi.
ve sonrasında onlarca estetik ameliyat geçirmeme rağmen yüzümdeki o yara izi hala geçmedi.
işte bu nedenle kullanıcı adım 'obi wan kenanabi' oldu...
