70'ler popunun aşılmaz zirvesinden bir efsane daha uçmuş göğe bugün, ülkenin en güzel yılları yazılı kitaptan bir sayfa daha kopmuş gitmiş...
"Şu dünyadaki en olgun kişi acıya gülendir" diyordu şarkısında Şenay abla. Son yıllarını, bu acının yurdunda psikolojik tedavi görerek geçirdi. böyle cehennem gibi bir ülkede yaşayıp da, bu kadar "ütopik" hayaller kurup, içinde uzun süre sağlıklı kalmak mümkün müydü ?
Şenay'sız Türkiye şimdi daha da çirkin, daha vicdansız ve belleksiz.
Müziği de daha yoz, müzikseveri daha hissiz, duyarsız...
