"evet belki bütün güzel hikayeler anlatıldı ama kesinlikle henüz en güzel şekilde anlatılmadılar." düşüncesinden yola çıkarak bir kez daha beyaz perdeye aktarılmış kitap.
sinema sanatına ilgi duyanların sadece filmin anlatım diline odaklanarak izlemesi halinde bile filmden oldukça keyif alacağını düşünüyorum. sinema ve tiyatronun iç içe geçtiği sahneler çok iyi olmuş. (bu tür eserlere eklektik sanat eseri deniliyor sanırım.) hafif müzikal esintileri var, görselliğe fazlasıyla yer verilmiş hatta bir sahnede monet'in bir tablosu bire bir filme aktarılmış.
şu bir gerçek ki hiçbir kitabın derinliğini sinemada bulamazsınız ama zaten sinemanın da derdi bu değildir. öyle değil mi?
