Şimdi zamanı yavaşlattım, gidişimle birlikte.
Bekliyorum soluklanmak için biraz.
Öyle bir güç ile kalkmayım ki, durmayım bir daha.
Bakma memnun halime, gülümseyişime. Kalıcı değilim bu evde. Bavulum bile hazır, hiç bir hatıranı dolduramadım içine.Bir gün öyle bir kalkacağım ki beni izlediğin o koltuktan.. Ne bir adres ne bir mektup. Ve anlayacaksın ki sen sadece benim için önemliydin, bu evdeki tek gerçek ses bendim. Sen eskimiş takvim yaprakları içine hapsetmişken kendini, ben kendinme yeni yıllar hediye edeceğim. Senin o hiç unutmadığın yılların kurbanı olmak, bunu bile bile yanında kalıp mutlu olmak çok zor. Yoruldum. Tamam gideceğim. Ama biraz daha soluklanayım. Biraz daha güç toplayayım ki, kalktığım o koltuğa bir daha oturmadan gözden kaybolayım. Son bir kaç soluk borcun olsun. Eskimiş bedenlerle dolu Cenazeni kaldırmak hiç kolay değil.
