necip fazıl'ın adnan menderes'ten aldığı örtülü ödenek paralarından önce bilinmesi gerekendir.
aslında bu, necip fazıl'ın dergi çıkarmak üzere aldığı üç kuruşla kıyaslanamayak kadar büyük bir miktardır. 1919'da içişleri bakanı olan mehmet ali bey , cumhuriyetin kurulmasından sonra paris'te yayınladığı la republique enchenee (zincirlenmiş cumhuriyet) adlı gazetede, atatürk'e vahdettin ve diğer makamların yaptığı yardımların makbuzlarnı yayınlamıştır.
sonuna kadar atatürk'e bağlı kalan kuva-i seyyare komutanlarından çolak ibrahim'in hatıralarında, pdişaha bağlı ziraat bankası şubelerinden, istanbul'dan yatırılan paraları çektiklerini, bu paralarla düzece, yozgat, balıkesir isyanlarını bastırdıklarını anlatır.
bu konudan söz eden bir çok kaynak olmakla birlikte, cumhuriyet türkiyesi gibi bir fakirhanede, atatürk'ün akılalmaz servetinin kaynağı olarak gösterilen bir husustur. oysa menderes'ten dergi çıkarmak için para alan necip fazıl'ın, hayatı boyunca dergi parası peşinde koştuğu, son derece fakir bir hayat yaşadığı, hatta en fazla menderes döneminde hapis yattığı bilinmektedir.
atatürk'ün, mayıs 1919'dan eylül 1922'ye kadar vahdettin'le olan yazışmaları, halen yasaklı ve sansür altındadır. bu yazışmalardaki ifadeler, herhalde necip fazıl'ın dnan menderes'e "buyuran" üslubuna pek benzemiyordu. murat bardakçı, bu yazışşmaların bir devlet kurumunda saklandığını ve kendisinin bunları gördüğünü bir programında söylemiştir.
ancak bazı telgrafların tarihe intikal ettiği de bilinmektedir. işte erzurum'dan çekilen bir telgraf ve orada geçen ifadeler: (bkz: #18112029)
ve yine erzurum'dan çekilen bir başka telgrafta geçen ifadeler:
--spoiler--
Makam-ı Uzma-i Saltanat ve Hilâfetin ve millet-i necibelerinin, hayatının sonuna kadar daima hâris ve sadık bir ferdi gibi kalacağını kemâl-i ubudiyyetle (kulluğun en ileri haddiyle) arz ve temin eylediğini...
--spoiler--
demek ki neymiş? herkes önce kendine bakacak, sonra aleme bok atmaya kalkacak...
