bir gün kyk yurdunda gece geç saatlerde tuvalete kalkmıştım. sabaha karşı, ezana yarım saat kala filan.
koridor uzun, karanlık ve ürkütücüydü. yalnızca koridorun sonundaki tuvaletin ışığı yanıyordu. tuvalete yaklaştıkça bir uğultu geliyor ki sormayın, sanki bir kamyon yaklaşıyor bana doğru. tırstım ilk başta. koridorda eşya bulunmadığından mıdır nedir, ses yankılanıyor, uzayıp gidiyordu ve yaklaştıkça artıyordu. sonra girdim tuvalete ve ses bir anda kesildi. bizim mardinli veysel. ishal olmuş pezevenk. ondan geliyomuş ses. yat, amk gundisi dedim. çekti gitti odasına. sonra ben de işedim gittim yattım. sesi duyunca çok korkmuştum gerçekten.
