lisedeyiz o zamanlar. en yakın arkadaşımla paraları hafta başında birleştirip ortak kullanıyoruz. tabi hafta başında cipsler kolalar tatlılar falan filan derken gidiyor o para, çarşambaya kadar zar zor dayanıyor.
neyse, perşembe günü benim başka bir arkadaşın doğum günü var, hindistan cevizi tozu getirir misin rasim abla diyorlar, eyvallah diyorum. götürüyorum. pasta yapıyoruz onu da üstüne serpiyoruz. neyse, ben o hindistan cevizini çantamda unutuyorum.
cuma günü, en yakın arkadaşımla benim paramız bitiyor, sıfırız ama. sıfır. okul da tam gün. derste ikimizin de karnı gurul gurul. açlığımızı bastırsın diye o hindistan cevizi tozundan yiyip duruyoruz bütün gün el mecbur. hala aklıma geldikçe midem bulanır. bir boka da yaramadı, toz bu lan nasıl doyursun insanı?
bu da böyle bir anımdı işte sözlük.
