yoğun bir hayatın aktığı yerdir.
bir sürü hayata tanıklık, bir sürü yavşağa dalkavukluk, bir sürü maceraya ve anıya çanaklık yapar şantiye.
ortak kanı, herkesin ekmeğinin peşinde olduğudur.
kimisi ömrünü adar, hayatı ve anlatacakları konuşlandığı bölge kadardır, anlatacak net bir hikayesi yoktur.
kimisi 3-5 kuruşu denklemek için oradadır.
kimisi diptedir, kapatmıştır kendisini.
şantiye işte, olaysız gün geçmez. hiyerarşi vardır, yere göre değişir tabi. ve zamanla aslında aktif bir ortam olmadığından ve yapılacak fazla bir şey olmadığından insanlar kaynaşır, tabi karşına insan evlatları çıkarsa.
işler yoğundur, fazladır, it gibi çalışırsın. dışarıdan bakan biri ise seni bey gibi yaşar görür.
çalışırken anlamazsın zamanın nasıl geçtiğini, zaman geçer şalterleri indirmeye karar verip yeni hayatına merhaba dersin.
fazla tecrübe kazandırır şantiye. hele yabancı ülkedeyse... hem yabancı ülkede yaşamaya, hem şantiyenin kendisine, hem de özlemek denilen hisse fazla fazla aşina olursun.
herkes masum gibidir, bilemezsin; yeri gelir kazık yersin, yeri gelir rahat günler geçirirsin.
büyük şantiyeyse yemekler kaliteli olur, koyun gibi semirirsin kısa sürede.
güzel dostlukların olur, yeni insanlar ve hayatlar görürsün.
sonra... günün birinde bir durum çıkar; ne bileyim iş biter, sen bitersin, biter işte.
aklında kalır anılar, yaşanmışlıklar.
