ilk defa yazıyorum itirafımı, çok doluyum be sözlük.
Gözlerim dolu ama ağlayamıyorum, gurur mu dersin yoksa her şeye rağmen yıkılmamaya çalışan bir adam mı(?) bilmiyorum.
Ya da hiç bir şey deme sen, bir şey demeyen bir sen kal sadece dinle beni, dinle ha sözlük.
Yaş oldu 23, düşe kalka bazen uykusuz, bazen parasız bitti okul hayatı.
Artık huzura ve bolluğa ermek vardı aklımda, hiç omuzlarımda ki yük bu kadar ağır olmamıştı.
1,5 sene önceydi (hala çok sevdiğim)aşkımı kaybettim, okulumda bitmişti o zaman ama en azından işime başlayacaktım diye avutuyordum kendimi ama hala işsizim. Ataması yapılmayan öğretmenlerden sadece bir tanesiyim.
Her geçen gün daha da kırışıyor anlım, daha da çöküyorum düşünce batağına, daha da artıyor saçlarımda ki aklar.
Dayanma gücüm kalmadı be sözlük ne yapacağımı bilmiyorum, 0,4 puan kalmıştı halbuki atanmama her yıl olan şubat ataması bu yıl olmayacak diyor sevgili milli eğitim bakamayanı.
Acaba dersin acaba az da olsa bir umut var mı gelecekten yoksa gemileri yakmanın tam vakti midir?
Sana sus ve dinle demiştim gerçi neyse hiç bir şey deme 2013'ün her günü yine zehir mi olur bana bilmiyorum ama şunu biliyorum sadece artık dayanamıyorum !
