her yılbaşı olduğu gibi bunu da ayrı geçirdik. bu sefer ise 1 ocak günü birbirimizi göremeyeceğiz, tek farkı bu. bana, "seni aldatsam ne yaparsın" diye tuhaf bir soru sormuştun. ben de "hayatından öyle çıkarım ki, ne olduğunu bile anlayamazsın" demiştim. aldattın beni, hiç bilmeden yapsan da bunu. korkuların, endişelerin bitirdi bizi; hiç tanıyamadığım bir insana dönüştürdü seni. artık kendimi dahi tanıyamıyorum, sorumlusu da sensin. bu zamana dek kendimi suçlayarak hiçbir şey elde edemedim, müsaade et de biraz böyle yaşamayı deneyeyim. fakat bilirim ki müsaade etmeyeceksin, hangi köşeyi dönsem yüzünü görecek; nereye gidersem gideyim kokunu alacağım.
bundan sonra bana ne olur bilmem ama ne olmayacağını biliyorum: hiçbir zaman tam olmayacağım. hep eksik kalacak hayatım. sen ne dersen, ne yaparsan yap böyle olacak. seni bir gün bambaşka yerlerde, bambaşka insanların yanında göreceğim biliyorum ama sen beni göremeyeceksin, duyamayacaksın.
