geyik olmayan söylemdir. batıdaki sıcak evimden Ankara dan öteye hiç gitmemiştim bir kaç sene evvel 2 seneliğine okul okumaya gittiğimde tanıştım Diyarbakır halkı ile. ilk otobüsten indiğimde bir yerlerden taş falan gelecek sandım, sadece çantayı taşımak isteyen çocuklar geldi. esnafın her türlüsü ile muhabbet etmişizdir. güler yüzün yardımseverliğin haddi hebası yok usta. ben iki güne bir yerimizi kesecekler derken, doğuda bir yerde kalmak istesem hayatımın geri kalanını yaşamak istediğim yer olur Diyarbakır. her türlü kötü zanna maruz kalan bir yer burası. şehirde milyonlarca misyoner var onlar oraların kıymetini biliyorken bizim bilmememiz saçma bir şey. asıl içler acısı olan durum da bilmemek değil yanlış bilmek. çok okuyan, izleyen değil gezen bilir.
