Deliryum, âni başlangıçlı ve dalgalı seyir gösteren, dikkat değişiklikleriyle, dezorganize düşünceyle, değişik bilinç seviyeleriyle ve diğer bilişsel ve davranışsal rahatsızlıklarla karakterize olan nörodavranışsal bir bozukluktur. Deliryum, hastanelerde en sık görülen nörodavranışsal bozukluktur. Deliryum, hastanede tedavi gören hastalar arasında, tıbbi ; cerrahi servislerde % 18 ; 30, yoğun bakım ünitelerinde % 2 ; 20 ve koroner yoğun bakım ünitelerinde de % 2 ; 20 arasındaki oranlarda görülmektedir. Deliryum, özellikle yaşlılıkta görülen bir bozukluktur. 65 ve üzeri yaştaki hastaların % 14'üyle % 56'sında deliryum mevcuttur ve bu vakaların yarıdan fazlası, hastaneye mürâcattan sonra ortaya çıkmıştır. Deliryum uzun bir zamandan bu yana bilinmesine rağmen, şu âna dek bu konu az oranda ilgi ve araştırma sahası olmuştur. Deliryum, yanlış tanıdan ziyâde, akla gelmediği için gözden kaçmaktadır. Konuya olan yabancılık, bu bozukluğu tanımlamak için kullanılan çoğu terime de yansımıştır : Akut beyin yetmezliği, akut beyin sendromu, akut konfüzyonel durum, akut organik sendrom, deliryum, dış kaynaklı psikoz, metabolik ansefalopati, organik psikoz, toksik ansefalopati, toksik psikoz ve diğerleri. Terminolojideki kelimelerin çoğu taban dilinden ödünç alındığı için, önce bu bozuklukla birlikte kullanılan terimleri tanımlamalıyız. Dikkat : Özel uyarana odaklanma kâbiliyetidir. Aruzal (Uyarılabilirlik) : Dikkatin temel öncülüdür. Koma, stupor, uyanıklık ve alarm hâlinde olma durumlarının hepsi de, uyarılabilirliğin değişik durumlarıdır. Bilinçlilik : Uyarılabilirliğin bir ürünü olup, çevrenin açık bir şekilde farkında olma hâlidir. *
