çocukluk yıllarını kabusa çevirme potansiyeli olan şarkıcı.
ilkokul birinci sınıfın sonunda haliyle okuma bayramı adı altında bir müsamere düzenliyoruz. sahne şovlarının bini bir para. danslar mı dersiniz, şiirler mi, taklitler mi, ne ararsanız var.
ben o yıllarda sınıfın sessiz, sakin, kendi halinde çocuğuyum. hareketlilik nedir bilmediğim yıllar. doğal olarak, haberim olmadan alındığım bale ekibinin çalışmalarından kaçıyorum. ancak bu kısa sürede farkediliyor ve benim de bir şekilde sahnede olmam gerektiğine karar veriliyor öğretmenlerimiz tarafından.
o yıl ricky martin yeni çıkan single'ı "livin la vida loca" ile ortalığı kasıp kavuruyordu. o yıllarda saçlarımı jölelediğim için olsa gerek, benim gösteride ricky martin olmama karar verildi. güzelim baleden kaçan ben ise bu durumu hiç yadırgamadım. gösteri yaklaştıkça ben çalışmalara ağırlık veriyor, evde bile o güne hazırlanıyordum.
nihayetinde gösteri günü geldi. o gün sahnede ben değil, adeta ricky vardı arkadaşlar. istanbul'da porto riko rüzgarları estiriyor, gerek parlak pantolonum, gerek bağrı açık gömleğim, gerekse boynumdaki zincirle ricky martin'liğimin hakkını veriyordum. yılan gibi kıvrak hareketler ve muhteşem ayak figürlerinden oluşan dansım bitene kadar her şey harikaydı. ama ben başıma gelen bu olayın saçmalığından etkilenmiş olacağım ki, ilkokul yıllarındaki sessizliğime sessizlik, hareketsizliğime hareketsizlik katıldı. şimdi gülerek anlattığım bu olay, o zamanlar benim için utanç kaynağıydı. ah be ricky, vividavidayokka!
