zengin mutfağı isimli tiyatro oyununda ülkücülere hakaretlere dayanamayan üç hanımefendi bozkurt işaretleri ile oyunu terk ederek protesto etti.
oyunu bozkurt işaretleri ile terk eden hanımefendiler yaşanan skandalı şöyle anlattılar;
oyun adı üstünde bir zenginin mutfağında geçiyor.alt katta,üst kata çıkmıyor sahneler.şivesinden bolulu olduğunu tahmin ettiğimiz aşçı,başrol.şivesi güzel,rolünü hakkını vererek oynuyor.aşçının yamağı,yanında yetiştirdiği genç kız,genç kızın üniversitede okuyan parasız nişanlısı,zenginin şoförü,şoförün komünist ağabeyi diğer rollerde ve gayet başarılı oynuyorlar.olay 70li yıllarda geçiyor.sendika kanununun değişmesini protesto eden işçilerin işten çıkarılmasını,bu mağduriyeti anlatıyor.buraya kadar sorun yok.
oyunun ilerleyen sahnelerinde oyuna almanyadan getirilen bir kurt köpeği sokuluyor,ben huylanmaya başlıyorum.yamak kızın nişanlısı fakir genç,sevdiği kızla evlenebilmek ve kızı hor görüldüğü bu zengin mutfağından kurtarmak için,tanıdığı bir komünist işçiyi ihbar ediyor(ödül için),daha sonra polis o komünist işçinin saklandığı yeri basıyor,onu öldürüyor;yanındaki arkadaşlarından biri kaçmayı başarıyor.fakir nişanlı da kaçan komünist tarafından görülmenin korkusuyla zengin evine,nişanlısının yanına kaçıyor.sümsük,korkak bir genç zaten.dengesi bozulmuş,hem vicdan azabı çekiyor ölüme sebebiyet verdiği için,hem korkusundan keşke kaçan da ölseydi diyor.saklanması gerekiyor komünistlerden.aşçı ,evinde kalabilmesi için zengin ev sahibinden izin almaya gidiyor.zira zengin adam da patron,işçi çalıştırıyor,işçilerin grevlerinden,eylemlerinden rahatsız.bu sebeple zengi̇n adam,bu fakir,ispiyoncu,korkak adamı çağırıyor yanına;ona komünistlerin yaptıkları kötülüklerden bahsediyor,onlarla mücadele edilmesi gerektiğini anlatıyor ve onu eğitmek üzere kampa gönderiyor.(biz nurhayatla bakışıyoruz)
çocuk kamptan döndüğünde kelimenin tam anlamıyla bir it olarak çıkıyor karşımıza.her dizi ve oyunda unutulmayan hilal bıyık ayrıntısı burada da yerini buluyor.bu ülkücü! olmuş delikanlının giyimi kuşamı,konuşması,insanlara bakışı,yemek yiyişi,herşeyi o bıyıkla birlikte değişiyor.ve biz artık onun saldırarak yemek yemesini,baskınlara gitmek için patrondan para almasını,insanlara saygısızlığını,sevdiği kıza bile öküz gibi davranışlarını izlemeye başlıyoruz.hilal bıyıklı paralı asker,nişanlısının apolitize olmasına kızıp onu eğitmeye çalışırken,bütün milletlerin bize düşman olduğunu anlatıyor.bu yetmiyor,içimizdeki düşmanlardan bahsediyor.''tanrı türkü korusun''bile diyorbu arkadaş.sayın başbakanımız gibi başlıyor saymaya,önce kürtler,çerkesler,arnavutlar,araplar,boşnaklar,rumlar,ermeniler,yahudiler,... sayıyor,hatta pomakları bile sayıyor,türk olduklarının farkında olmadan...nişanlısı saf kız,biz gerçeği anlayalım diye şöyle soruyor ona:''peki geriye kimler kaldı?''türkler'' diyor bu ucube arkadaş.ben de nurhayata diyorum ki,işte azınlık olduğumuzun delili.
le saldırdı.
zengin mutfağı'na küfürlü saldırı
bu sahte kabadayının cesaret söylemlerinden sonra bir kapı vurmasıyla nasıl irkildiğini,biz birşeyden korkmayız,biz türküz diye masaya vurduktan sonra elinin acımasıyla aahh diyerek nasıl inlediğini görüyor ve bunlara gülüyoruz!!!zira oyun komedi değeri de taşıyor.hatta ön sıramda başörtülü bir arkadaş kahkahalarla gülüyor bu sahnelerde...biz yaa sabırlarla tiyatro izliyoruz,nurhayatın kulağına homurdanmalarım başlıyor.perde arasında eleştiriyoruz oyunu,ben nurhayata ''sonuna kadar dayanamayabilirim,daha da azıtırlarsa bırakır çıkarım oyunu''diyorum.devam ediyoruz izlemeye...
aşçı kurt köpeğini zehirliyor herkese saldırdığı için.ama sahibinden de korktuğu için çingeneler yapmış gibi anlatıyor.bizim ülkücü! komünistler yapmıştır,buraya kadar szımışlar diyor paranoid tavırlar içinde olayın peşine düşüyor.nişanlısının abisinin de sendikada çalıştığını öğreniyor ve sevdiği kızın onlarla işbirliği yaparak köpeği öldürdüğüne inanıyor.ve ona da,sevdiği kıza da ceza kesmeye hazırlanıyor.kız bunu anlayıp müthiş bir hayal kırıklığına uğradığında,onu teselli etmeye çalışan komünist ona ülkücü olan çocuğun kafasındaki ölçü yüzünden böyle davrandığını söylüyor.ben de bir ülkücü olarak böyle bir ölçümüz olduğunu orada öğreniyorum.ölçü şu ''bizden olmayan herkes düşmandır'' '''bizim gibi düşünmeyen herkes komünisttir.'' bu ve benzer cümlelerle bu uyduruk ölçü sıkça tekrarlanıyor oyunda.
aşçı siyasi bir görüşü olmamasına rağmen tiplemeyi o hale getirdikleri için,pezevenk diye bahsediyor bu arkadaştan.yani biz kendi vergilerimizle,ve üstüne aldığımız bilet paralarıyla pezevenk,i̇t,köpek,şerefsi̇z,faşi̇st laflarını yiyoruz.serap dönüyor dönüyor bana bakıyor,biz sıkıntılı hareketler yapıyoruz.sonuçta ''hay ben bu faşistlerin''le başlayan,sinirden tam olarak da hatırlayamadığım,hakaretli,bela okumalı cümlelerin üzerine serap arkasına döndü ve ben çıkıyorum dedi.ben de geliyorum dedim.ben millete müsaade eder misiniz diyerek dışarı çıkmaya çalışırken arkamdan sesler duydum.bu arada,biz 3. sıradayız,serap önümüzde 2. sırada ve salon da karanlık falan değil.yani sessiz olarak o ortamı terketmek bile yeterli protesto.ama biz çıkarken oyunda şerefsiz faşistler lafı geçmiş,serap da çıkmaya hazırlanırken ''şerefsiz sizlersiniz''demiş.bir yandan hazırlanırken diğer eliyle sahneye,oyuncuya bozkurt işareti yaparak ''tanrı türkü korusun'''sloganları atmış.sloganlara seri halde devam ettiği için ben de duydum daha sonrakileri.millet bizi protesto ederek alkışladı.nurhayatın söylediğine göre yuhalama ve küfür de vardı.koca muhsin ertuğrul sahnesinden alkışlarla uğurlandık.
''öyle bir geçer zaman ki'' ile hızını alamayan bu güruh,bu zihniyet,ülkücüleri aşağılamayı,hor görmeyi ve topluma,yeni nesillere yanlış tanıtmayı amaç edinmiş.gerçek faşistlere yalakalık yaparak,onların güçleri,paraları ve iş imkanlarıyla bizlere saldırıyorlar.basınımız yok,tiyatromuz yok,sinemamız yok.mağdurken zalim rolünü veriyorlar biz ülkücülere...ve biz bunları izliyoruz...
