bu konu yıllardır merak konusu olma özelliğini kaybetmedi. bende uzunca bir süre düşündüm. çeşitli kitaplar okudum. yetmedi ülkemizdeki bir çok aydını ziyaret ettim. dinledim. içimde yargıladım. 13 yaşında ülkü ocaklarına gittim. 18 yaşında dev-lis başkanlığı yaptım. tabi bunların hepsi deneysel amaçlıydı. o insanları anlamak onlara ulaşmak istiyordum. fakat sonunda farkettim ki sebep aslında bilinçaltımızda yatan çok basit bir zıtlaşmadan kaynaklanıyor.
bu anlatacağım şey çok önemlidir. bu yazıyı yakınlarınızla paylaşmanız şiddetle önerilir.
türk.. türk kelimesi tek heceli bir sözcük olup söylemesi oldukça kolay bir sözcüktür. sert harfle başlar sert harfle biter.
kürt.. kürt kelmesi tek heceli bir sözcük olup söylemesi oldukça kolay bir sözcüktür. sert harfle başlar sert harfle biter.
eee o zaman sorun ne dediğinizi duyar gibiyim.
sorun şu ki fonetik olarak baktığımızda türk ile kürt birbirlerinin aynada yansıması gibidir. zıttır. bu kelimelerin senelerce duysal hafızamızda yerleştiği yerler o kadar köklü hale gelmiştir ki, beynimizde bir çeşit statüko kurmuştur. dolayısıyla türk kelimesini daha çok duyan insan kürt kelimesini duyunca alarma geçmekte saldırganlaşmakta ve gözünü kan bürümektedir.
kürt kelimesini daha çok duyan ise türk kelimesini duyduğunda sinir krizleri geçirmektedir, beyni ondan uzaklaşmakta ve bedeni çaresiz bırakmaktadır. bir çeşit transa geçen insan vücudu dayanamayıp çocuk servislerini bombalatmakta ve esrar kaçırttırmaktadır.
peki çözüm ne olmalıdır. tespiti yaptığımız için artık çözüm de daha kolay. elbette isimleri değiştirmeliyiz. birbirine yakın isimler koymalıyız. fonetik olarak birbirine benzemelidir.
mesela tepsi ve tipsiz gibi. msn ve misina gibi. yağ gibi kaymalı bu sözcükler ağzımızda.
inanmayan önce bi türk desin. sonra bide kürt desin. şu anda bile etkilerini üstümde hissediyorum. sigaramı yaktım kaşlarım çatıldı. gözlerime bakacak bir delikanlı arıyorum.
