ulan 8 yaşındaki erkek kardeşimi an itibarıyla kapıda bekleyen küçük bir kız var. komşunun kızı. eve girerken "n'aber kız, napıyosun burda?" dedim. kardeşimi bekliyormuş. eve girdim, kardeşime bekleyenin var, dedim. biliyorum, dersim var, dedi. oha amk. 8 yaşındaki el kadar bebeye bak la. olamadım ya la şu hayatta şöyle hiç. adama bak. kız kapıda. beklesin, diyo. saygı duydum resmen. sonra gittim kapıya, kıza "dersi varmış yalnız, biliyor musun?" diye sordum. "biliyorum, beklerim." dedi.
neyse, ben de çay koydum. demleniyor. bunlar çay yapmayı bilmez daha. ehe.
edit: eksileyen karşim, sen de haklısın tabi, koyar adama. el kadar bebe gibi bile olamadın ya la. neyse üzülme. sen de çay koy.
