Bu aralar benim hissettiğim duygudur. Onun size karşı bir şey hissetmeyeceğini bilseniz de, imkansızı isteseniz de, vazgeçemezsiniz bırakamazsınız. Tüm gün, onu düşünmekten, onu hissetmekten, onu sevmekten kurtulamazsınız. Öyle bir yer kaplar ki hayatınızda, ne olursa olsun çıkaramazsınız.
işte o duyguyla beraber karaladığım bir şeyler;
Ben kendim gibi bir sevgi beklesem ondan, ona karşı bencil olmuş olmaz mıyım? O zaman bunun adı nasıl 'aşk ' 'sevgi ' olur?
Sevdiği için fedakarlık yapmalı insan, ben onun için fedakarlık yapıyorum, o mutlu olsun diye kendi yargılarımı göz ardı ediyorum. Ona onu sevdiğimi söylesem onun hislerine karşı bencil olmuş olmaz mıyım? O zaman bunun adı nasıl 'fedakarlık ' 'kahramanlık ' olur?
O başkasını sevebilir, başkasıyla birlikte olabilir, 7 milyarlık dünyada bir tek ben mi varım? Benim kalbim onun için atarken, onun ki başkası için atabilir. O da korkabilir, o da aşık olabilir, o da ağlayabilir. Ona acı çektiğimi söylesem ona karşı bencil olmuş olmaz mıyım? O zaman bunun adı nasıl 'önem' 'değer' olur?
Sevgi sabır ister bazen, emek ister. Ben en ufak bir yanlışta yılsam, aldatsam hislerimi, bıksam en küçük ayrıntıda, haykırsam içimi en şiddetli acıda, aşkıma karşı bencil olmuş olmaz mıyım? O zaman bunun adı nasıl 'sadakat ' 'vefa ' olur?
Oysa ' aşk' sevgi ister, sevilmek ister, ilgi bekler.
Aşk bazen tüm acıları sırtlar, küçücük kalbine tonlarcasını yükler ama bir kere ödün vermez, usulca, sessizce sızlar sadece, ibreyi şaşırır, ritmini bozar bazen nefes alamazsın, hareket edemezsin, o kadar acır ki tepki veremezsin, düşünemezsin, gülemezsin, hissizleşir, hüngüremezsin, hıçkıramazsın, ağlayamazsın, o yavaşça batırırken iğnelerini, yudumlarsın.Zehrini akıtırken hafifçe, gözlerinin kuruluğuyla, bir damla yaş akıtmanın umuduyla, yutkunursun sadece, etrafındakiler konuşurlar, anlatırlar sana, dertlerini sıkıntılarını aktarırlar ama sen duymazsın onları dinlemeye çalışırsın ama orda değilsindir kendinde değilsindir ki onlarla olasın, çevrendekilerin hareketleri, kelimeleri yağmur damlalarının cama vuruşu gibi gelir bir,iki 'tık' bir iki 'tık' 'tık. '
Melankoniye bağlamak gibidir bazen aşk, eroinin damardan akması, kanda dolaşması gibidir, hücrelerden taşması gibi., 'bağımlı ' cümlesinin, 'o ' kelimesinin tiryakisi olmuşsundur artık, alışkanlık gibi gelir bazen, ama sonra anlarsın sen unuttuğunu sanarsın bazen başardığını bittiğini umarsın ama en olmadık anlarda hatırlatır sana aşk, kalbinin acısıyla damarlarının sızısıyla, ruhunun kıvılcımlarıyla, şaha kalkarsın, tekrar ve tekrar hüclerin onu sayıklarken, tuzlu damlalar hatırlatır onu bazen, tuzlu damlaların etkisiyle bir kez daha sarsılırsın.
Kelebek uçuşması artık sürü halini kaplar. Kelebek uçuşması diyorum, kelebeklerin uçuşması. Kozaklarından ayrılırken kelebekler zihninde, yüreğinde, benliğinde eşlik edersin onlara, onlar gibi uçarsın bazen, onun gözlerine baktığında artık havalanır kanatların, özgürsündür uçuyorsundur, daireler çiziyorsundur bazen, anlamsız boş daireler. Daireler zamanla kalplere bırakıyordur yerini, kelebeklerden oluşan kırmızılı pembeli kozalak kalpçikleri.
Kalpçikler çoğalır zamanla sen anlamazsın ritmini arttırırken her biri, tüm benliğini kaplar, onlar sana değil, sen onlara ayak uydurursun, anlarsın zamanla, benliğinin sahibi sen değilsindir artık.Aşkın,kalbin,hislerin ele geçirmiştir artık seni, ne yaparsan yap, ne düşünürsen düşün, tüm mantık problemlerini,tüm fizik kanunlarını işlesen de durduramazsın artık.işlemez sezgilerin, hislerin, hareketlerin ele geçirmiştir artık seni, Mapushanedeki bir zanlıya benzer artık kalbin, yasaklar ardı ardına gelir, sana göre yasal ama kalbine göre yasal olmayan doğrular. Yaşamı kısıtlanmış, kafese kapatılmış bir kanarya kuşu gibisindir artık, istersin unutmak, terketmek, reddetmek istersin ama izin vermez sana kelebekler, izin vermez kozalaktan kalpler, izin vermez hislerin, izin vermez hayallerin, kırmızı beneklerin, cama vuran yağmur tanelerin, ne yaparsan yap, müsaade etmez.
