entelektüelliğin hiçbir zaman fazla değeri olmayacak
halkın toplu yargısına göre.
toplama kamplarının kanı bile
memleketimizdeki bir milyon ruhtan
daha net bir yargı çıkartabilmeliydi.
tüm fikirler sahte, bütün tutku yalan
birliğini asırlar önce kaybetmis
tüm bilgeliğini, özgürleşmek için değil
sadece hayatta kalmak için kullanan bir halkta.
yüzümü göstermem
tek başına ve çocuksu bir ses yükseltmem
tamamen anlamsız. korkaklık sarmış etrafımızı
diğerlerinin zulüm altında öldüğünü görerek,
garip bir farklılığa hapsolarak
ölürüm ben de işte ve bu bana çok acı verir.
tüketim, kapitalizmin tamamen yeni devrimci bir biçimi. hedonizmin keşfi, toplumsal düzenin artık fakirleri istemediği anlamına geliyor. o, tüketebilecek olanları, zenginleri ister; iyi yurttaşlar değil, iyi tüketiciler.
tüketicilik italya'nın tarihinde yaşadığı ilk gerçek birleşme. bu oldukça korkutucu. alternatif ne? intihar. aydın intiharı diyelim... öte yandan bu, bir yanıyla asla kabul edemeyeceğim terörizm ve santajın bir parçası. sanatçı, şair, tam da intihar etmeyen, her şeye rağmen yaşayandır. sanat her şeyden önce canlıdır. canlılığın olmadığı yerde sanat olmaz. aydın intiharı... hayır, intihar etmiyorum. üzgünüm.
--spoiler--
