suriye'nin iç işlerine biz niye karışıyoruz, onlar bizim kardeşimiz dedik. bizim işimiz yok oralarda dedik. sittin sene bu halka bıraksan adımımızı atmayız, kardeşlerimizi rahat bırakın dedik.
dedik diyorum, çünkü bu millet yemedi kardeşim. siyasi fikrinden bağımsız halktan sanmıyorum ki birileri çıkıp suriye ye savaşa açmakta, içişlerine karışmakta mantık arasın?
peki ana muhalefet ne yapıyor? ağır bir benzetme aklıma geldi, söylesem kendim utanırım, söylemeyeceğim. ama bu sinirimi hafifletmiyor.
arkadaş kendi gündeminize ne zaman geçeceksiniz? ben chp ye oy verdim, çünkü içeride haksız şekilde yattığını düşündüğüm insanlar milletvekili olur, bu zulmün üzerine gider diye bir ümidim vardı. önce direniş var gibiydi, sonra sona erdirildi, sonra bir daha cılız sesler dışında haber alamadık.
Çok net söylüyorum, emine ülker tarhan, muharrem ince ve ilhan cihaner ve hatta kamer genç bu yapıyı bıraksın, yeni bir oluşuma girsin, biz de peşlerine takılalım. ismini zikretmediğim vatanını seven, insanını önemseyen, haksızlığın karşısında eşitsizlikleri gidermeyi ya da en azındna seslendirmeyi görev edinmiş başka milletvekilleri de lütfen şapkayı önlerine koyup düşünmeye başlasınlar. belli ki kemal kılıçdaroğlu kendi gündemini belirlemekten aciz, tayyip erdoğan ın antitezi olmak dışında bir işi olduğunu düşünmüyor. halbuki bir kısım millet uyandı, göstermelik değil, hakiki bir muhalefet görmek istiyor.
yanlış da anlaşılmasın, böyle bir gücün temsil edildiğini görelim, yine akp iktidar olsun razıyım. bence onlar için de daha iyi olur, ama böyle günler görür müyüz bilemiyorum.
