Yine nerden başlayacağımı bilemiyorum sözlük. Geçenlerde hani kızmıştım ya babama. Aradı beni 'bir şey lazımsa haber et' dedi. Hemen gelirim oraya kimse yoksa seninle ilgilenecek diye de ekledi. Ne diyeceğimi bilemedim. Bir kez daha hafif bir şaşkınlıkla yüzümde gülümseme belirdi. Ama unutmam dedim bana çektirdiklerini içimden. Etrafıma baktım konuşurken. Gerçektende bir başıma koca çınar misali, zedelenen bileğime inat yine ayaktayım. Doktara gidip mr sonuçlarını kontrol ettirmem lazım. Ama kimse götürmeden de 4 kat merdiven inip 10 dk lık mesafeyi yürüyemem bu ayakla.
Yine sustum. Ben iyiyim dedim sonrasında. Hem ayağımda da birşey yokmuş doktor öyle söyledi dedim babama. Şimdi yine acılar içinde salaklığımın ve yalnızlığımın dorukta olduğu bir gece daha geçiriyorum.
