mideye kramplar sokan bir film, yalnızlığı iliklerinize kadar hissedersiniz. hele f tipine girip çıkmışsanız, ya da girip çıkan veya hala orada olan tanıdıklarınız varsa, izlerken aklınıza onlar gelir, midenizdeki kramplar 2 katına çıkar.
--spoiler--
Cezaevinde olmak değil esas korktuğum, cezaevinde olup bilinmemek.
--spoiler--
--çok feci spoiler--
ilk gösterilen gardiyanla muhabbet eden adamın yazdığı mektup güzeldi, o okurken gözlerim doldu.
o temizlik hastası adamın böcekle olan arkadaşlığı gerçekten iyiydi, yalnızlığın insana neler yapıtrabileceğini gördük. orada kendisini böcekle özdeşleştirdi. ve böcek öldürülünce o da kendini öldürdü.
sırma'lı sahneler, 1 mayısta yaptıkları, gerçekten iyiydi, duygulandırdı.
ama o ayaklarıyla duvarı boyama... şahaneydi..
ve yalnızlığı iliklerime kadar hissettiğim sahne... limonların içine kağıtları koyup koyup cevap alamadığı sahne. o an gerçekten hissettim o ürpertici yalnızlığı.
seni seviyoruz notu da gözlerimin dolmasına vesile oldu.
--çok feci spoiler--
kısacası, daha iyisi yapılamaz mıydı, evet yapılabilirdi, materyal var çünkü, ama filmin hakkını yiyemem, iyiydi. gerçekten.
