beylikdüzü beykentin arkasında bir cafe vardı yani cafede değil Küçük kulübe gibi bir yer yaşlı bir amca işletiyordu. Deniz manzaralı Küçük bir yer en fazla on iki kişi sığar. Içeri giriyorsunuz her yer nostaji kokuyor zaten o yönünü seviyordum her zaman pikap açık türk sanat müziği çalar duvarda türk bayrağı,kuran ve atatürkün resmi birde Küçük kilim gibi bir şey asılıydı el örmesi belli belkide birinden hatıra. Gider nargile içer kafamı dinlerdim amca Pek konuşmazdı bir keresinde sohbet ettik utanmasam ağlayacaktım zaten onunda gözleri dolmuştu çocukları yapayalnız bırakıp gitmişler eşini anlatmadı ısrar etmedim belki öldü yada ne biliyım ayrıldılar ışte. Çoğu zaman geldiğim de kuran okurken bulurdum onu. Çok güzelde sıcak çikolata yapardı dibini kaşıkla yerdin o derecede eli açıktı. Sırf yardım olsun diye çoğu zaman hesaptan daha fazla para bırakmışımdır.hatta bana hizmet etmesini yediremiyordum dedem yaşında adam nargilemin közü biter gider kendim koyardım. Geçen iki gün önce gittim Uzun zamandır uğramıyordum etrafta baraka falan yoktu gitmişti amca yasıyorsundur umarım yada Ölüm senin için dahamı hayırlı Bilmiyorum çocuklarını hatırladığında gözlerin doluyordu ne kadar hayırsız olsalarda evlat demi. Adamsın.
