aklımın almadığı durum. hadi aşkta mantık aramak saçma diyelim fakat; hayatında biri olan insandan nasıl hoşlanılır ki? insan nasıl o gözle bakar? hangi vicdanla, mideyle, cesaretle? insanın aklının ucundan geçmesi bile bana göre çok çirkin. gönül ferman dinlemiyor lafı bazen çok gereksiz oluyor, insan bazı durumlarda ferman dinletebilmeli gönlüne. hele ki söz konusu evli bir insan ve yıkılma ihtimali olan bir yuva ise. biraz empati kurabilmek insana çok şey katar.
