emrah serbes başkasının tanımasını istemediğim yazar.her temas iz bırakır, son hafriyat, erken kaybedenler, afili filintalardaki yazıları, söyleşileri... sanki bunları benden başka kimsenin okumaması gerekiyormuş gibi hissediyorum. ergen benmerkezciliği ya da bencilliği bilemiyorum. ama emrah serbese tutulmak için * herhangi bir yazısından birkaç cümle okumak yetiyor. şimdi şimdi görüyorum ki böyle düşünen yalnızca ben değilim. bu yazı neden bu kadar duygusal oldu lan.ben başka bir şey anlatacaktım. neyse unuttum. ama çok ayrı yazıyor.
