ne desem nerden başlasam bilemiyorum.
öyle cümlelerim var ki sadece kafamın içinde dolaşan sözcüklerin oyunları yüksek sesle söylemeyi bırak, kafamın içinde dolaşmasından bile rahatsız olduğum. bunlar nasıl cümlelere dökülebilir ki, bunlar nasıl iki dudağımın arasından çıkabilir ki...
imkanı yok. işte bu yüzden fazlasıyla suskunum kime neyi itiraf edebilirim ki yapamam biliyorum.
o kadar çok şey kaldı ki geride kırık kalpler ve hep hayal olarak kalacak istekler... bir anda gelip, geçen şeylerden oluşuyormuş hayat.
bense meğer tam ortasında olduğumu sandığım hayatlara hep teğet hep teğet...
kim küstürdü beni hayata, kim açtı bu yaraları ruhuma, kim bıraktı beni böylesine başı boş sokaklara...
itiraftan çok hesap sorar gibi olduk ya...
verilecek hesabım yok, belki vermem gereken hesaplar var ama her zaman ki gibi cevaplarım yok. suskunluğum bundan mı bilemedim bir an.
mutsuzluğum bundan değil bilirim o sadece benden.
zaman rüzgarı önünde savrulurken ben, hiçbir şeyi umursamadan ve her şeyi unutarak nereye gittiğimi bilmeden varacağım yere dair hayaller kurarak aksi yönde ilerlediğimi bilmeden...
ne kadar zormuş be hayat kimseye dokunulmamış tertemiz hayatlar vermiyorlar biliyorum. hepsi sahibinden az kullanılmış masallar. bense her şeye kafa tutmuşum.
biri görse şu halimi güler geçer.
çok komik benim şu halim.
nasıl da kaçmaya çalışıyorum kendimden içimdeki uçurum kıyılarında umutlarım. ellerim yapmak için değil adeta yıkmak için. mutsuzluğu sıkıca tutmak için.
günahlarımda ben, sevaplarımda başkaları hep. daha önce de bu kararı çok aldım değiştireceğim kendimi dedim ama yok olmuyor değişemiyorum. ve ben acizliğimde kendimi değiştiremezken nasılda dünyayı değiştirebilecek hayaller kuruyorum kendimce...
işte bu yüzden hep çok uzaklara gitmenin hayalini kurdum ben kimse olmadan. beni tanıyan tek bir kişinin dahi olmadığı uzak memleketlere gitmenin hayalini kurdum. biliyorum ben hayalperestim acınacak boyutta bu hemde.
her seferinde yalnız kalmak ve sadece kendimi üzmek için yaşarken ben, insanlar bazen de olsa mutlu olabiliyorlar kendi dünyalarında bazen de olsa...
