Tanımsa tanım, şarapçı denilen insan topluluğundan herhangi biri ile muhabbet etmek.
01.17.2012 istanbul da çok soğuk bir gündü, insan bu kadar mı bunalır bir anda her şeyden, arkadaşlarından, evinden vb vb. Botlarımı montumu giydim, elime de kitabımı aldım siktr olup gittim yaşadığım yerden. Cebimde 35 TL var saat 14:30 sularında feribotla anadolu yakasından avrupa yakasına geçtim. bilen bilir galata kulesinden çıkarkan oranın yerlilerinden olan şarapçı ahmet abi var ismini bilen pek yoktur, 35 tl den 10 tl sini yol parası için ayırdım. Ahmet abinin yanına gittim her zaman ki gibi 20 liralık şarap almış oturuyordu öylece bankta yanına gittim, ''oooo ahmet yine huzuru şişenin dibinde arıyorsun huzuru'' diye tatlı bir rahatsızlık verdim abiye, Abi hemen tanıdı ''ooo evlat gel otur'' diye çağırdı yanına. Güneş de iyice batmıştı ulan bütün günler mi aynıdır amına koydumun yerinde diye ahmet abi büyük bir iç çekti. Sonra yine eskilerden açıldı ahmet abi kendisini bırakan eşini, çocuklarını anlatmaya başladı.
Hee bu arada ahmet abi eski kitapçıdır kadıköyde eskiden kitapçı dükkanı vardı çok fena da edebiyat yapar öyle okullarda ki edebiyat hocalarından değildir, hayatı tanımış, hayatla edebiyatının ilişkisini çözmüş bir adamdır. Ve kitaplardan, şairlerden söz ederken saat de iyice geç olmuştu ama yinede feribotun kalkmasına vardı ahmet abiyle seyyar pilavcıdan pilav üstü nohut yaptırdık ve yanında da ayran. Zar zor ben ödedim hesabı zaten 10 lira bir şeydi, ahmet abi ile de vedalaştıktan sonra koyuldum yola feribotta kitap okuduktan sonra yolculuk sona ermişti eve gittim kahve mi de içtikten sonra vurdum kafayı yattım.
