Modern Filistin sorunu, 20 yıl rafta kaldıktan sonra gelen savaşla tekrar su yüzüne çıktı.
aslında ortada, olaya dahil olan devletlerin pekçok yanlış hesabı vardır. bilhassa cemal abdulnasır açısından ciddi bir fiyaskodur.
o sıralar mısır ekonomisi iflas etmiştir. bundan sebep, Nasır 56 da Süveyş kanalını millileştirince, ingiltere ve fransa bu duruma içerlerler.
bunu takiben nasır, Şimon perezle bir antlaşma yaparak, kendisine saldırması yönünde anlaşır. "ben yenilirim ama birileri gelir ve beni kurtarır" diye düşünür. O sıralarda, mısır ordusunun bir kısmı, suudlarla savaştığından, mısır bile bile ölüme gider. hesap şöyledir: israil mısır'a saldıracak, sinayı atlayacak ve bu duruma seyirci kalmak istemeyen büyük devletler, olay yerine intikal edeceklerdir. böylelikle süveyş kanalı'nın millileştirilmesi hadisesi de, gündemden düşecektir. fakat öyle olmaz..
israil mısırla olan kısmı, yani sina cephesini 2 saatte yarar ve bu noktayı galip tamamlar. Sabah 05:45 ile, 07:45 arası tüm mısır hava kuvvetleri yok edilir. ingiltere ve Fransa hesaba göre, oraya el atmalılardı. ama öyle olamadı. amerikada o sıralarda Sovyetler birliğinin macaristanı işgali nedeniyle ilgi alaka doğu yönündedir. Ayrıca, birleşik devletlerde 5 gün sonra başkanlık seçimi vardır ve eisenhower Amerikası, ingiltere'ye oraya müdahale için 5 kuruş koklatmaz. ingilizlerin elleri böylece bağlanmış olur Ki zaten hükümet değişikliği olur bu sırada.
Amerika israile ihtarı verir. ya çekileceksiniz, ya çekileceksiniz der. nihayetinde, israil topraklarını 48'de devletin kurulduğu dönemdekine göre, 3.5 kat arttırmış olarak genişletir.
savaş sonrası oluşan konjonktör, fiilen ingiliz ve Fransız hegemonyasının ortadoğuda bittiğini kanıtlar. Yaklaşık olarak israil-Amerikan stratejik ortaklığı da bu dönemde start alır.
olay üzerine nasır istifa eder. nasır'ın Radyodaki istifa konuşmasını duyan halk, sokaklara dökülür. "geri dön" çağrılarına yanıt veren Ve nasır, görevde kalır.
