Sadece güzel anılara dayanarak "sobalı ev harikaydı yaaa" denmemesi gereken karşılaştırma.
Sizin evlerde o sobaları kim yakıyordu bilmiyorum da babamın görevi nedeniyle gittiğimiz bir kasabada (ben de çok küçüktüm) o odun kömür sobasını yakma görevi anneme aitti. Altı yaşındaki bir çocuğun ebatlarıyla aynı olan soba kovasını kömürlüğe inip doldurmak, kömürlükten yukarı taşımak, sonra da kaldırıp sobanın içine yerleştirmek, tutuşturmaya çalışmak, uğraşmak durmak, annem için bir eziyetti. Hala hayret eder nasıl belfıtığı olmadığına.
Allahtan babamın zorunlu görevi dört yıl sürdü de memlekete geri döndüler tekrar kaloriferli bir eve geçtik.
Sırf bu gerçeği göz önünde bulunursak, sobalı ev doğal gazdan iyi demek, hayal dünyasında yaşamaktır; geçmişin kötü izleri silinir, sadece iyi anılar kalır hesabı.
Aslında bu karşılaştırmada mikrofonu, o sobaları yakmak için heba olan annelere babalara uzatmak lazım. iki tane kestanenizi sokaktaki kestane satıcılarından alıverin efendim.
