akp dönemi bazıları için "altın çağın başlangıcı", bazıları için ise çöküşün başlangıcıdır.
bir ülkede halkın çoğunluğunun çöküş fikrine veya hissine daha yakın olması, işlerin iyi gitmediğinin göstergesidir. aklı ve vicdanı körelmemiş insanlarımız "herşey kötüye gidiyor" diye düşünmektedir.
abd projesinin ırak'ta mezhep savaşına yol açması, suriye'de mezhep savaşına dönmeye başlayan bir iç savaş çıkarması, akp'nin bu iki olayı açıkça desteklemesi, mezhep savaşının tüm ortadoğuyu ateşe boğabileceğinin görülememesi veya bunun göze alınması, içte ve dışta abd hariç herkesle kavga dilini kullanması, içte kullanılan salyalı öfke ve kin söylemleriyle halkın bir kesimi üzerinde yürütülen iğrenç psikolojik harekat ve toplumun ayrıştırılması, gerekçesiz keyfi tutuklamalarla ve yandaş basının tek yanlı saldırılarıyla zayıflatılmış bir muhalefet, susturulmuş bir basın, bir yandan kürt ayrılıkçılığı, ona verilen tavizler, iyi yönetim sergilenmemesi, devlet kaynaklarının ve çevrenin yandaşların ve yabancı sermayenin yağmasına karşı tamamen korumasız kalması, hukukun yürütmenin elinde bir silaha dönüşmüş olması, sosyal adaletsizlik, fakirleşme, hergün artan polis baskısı, yasa ve ahlakdışı dinlemeler, süreğenleşen skandallar geleceğe umutla bakılmasını imkansız kılmak için fazlasıyla yeterlidir. bir ülkeyi ele geçirmek için düşman da aynı şekilde davranırdı. abd'nin işgal ettikten sonra ırak'ta yaptığı gibi. bu tablodan memnun olmak için ya hasta ruhlu olmak ya da ahmak olmak gerekir.
