aslında en sağlıklısıdır tabii kibarlıktan vazgeçip içinden geçenleri söylemek kaydıyla.
tanıdığın insanlar seni dinlemekten bıkmış olabilir,
en önemlisi anlamıyor olabilirler.
bu zamanlarda eğer iyi bir dinleyici bulunabiliyorsa ne mutlu. zaten psikoloğa gitme ihtiyacı da bundan türemiştir. insanın öyle sırları vardır ki kimseye anlatamaz. çünkü insanlara güvenemez. zaaflarını anlatmaktan korkar, bunu koz olarak kullanacak insanlardan. bazen sebepsiz yere gardını indiremez sadece korkar tanıdıklarından..
belki hiç göremeyeceği bir insana anlatır,rahatlar bir nebze.
tek kötü tarafı var, o da kısa vadede bir insanı tanımanın zor olduğu ve olayı tam bir bütün olarak anlayamayabilmektir.
