Bir gün Dostoyevski okudum, o gün bu gündür huzurum yok! demiş cemal süreya. ne doğru söylemiş. hiç okurken kitaplarını hissediyor musunuz bilmiyorum ama cidden insanın ruh halini çok etkiliyor bu adamın kitapları. daha fazla düşünür, daha fazla kendinizle çelişkiye düşer oluyorsunuz. bir amaç arıyorsunuz yaşadıklarınızda sürekli neden? niçin? nasıl? gibi soru işaretleri gezinmeye başlıyor zihninizde ve en nihayetinde kendinizle uğraşır oluyorsunuz.
(bkz: ufky)arkadaşım ne doğru söylemiş ''bu adamı okumamış insan eksiktir'' diye. eksiktir, eksikliktir insanın kendini tanıması için, kendini insan gibi hissedebilmek, düşünebilmek için okumalı bu adamı.
en önemlisi vicdanından şüphe duyan insanlar okumalı kendini sorgulamalı ve bu uğurda gerekirse huzurunu da bozmalı bir insan.
