yıl 1908... 2.meşrutiyet ilan ediliyor. 2.meşrutiyet ordunun zoruyla ilan ediliyor. her şey çok güzel, hürriyet ilan ediliyor, abdülhamit'in istibdatı altında ezilen kitleler bayram ediyorlar. bizlerde kendi burjuva devrimimizi artık gerçekleştirmek üzereyiz. fakat sonra her şey ters gidiyor. önce bir isyan, sonra bir darbe. ordu siyasete karışıyor ve ardından felaketçiler grubundan enver paşa ve ekibi geliyor. 1.dünya savaşına sokuyor ülkeyi ve yarı bağımlı ülkeyi tam bağımlı yapıyor. bugün bile hala başa bela sorunları arkasında bırakıyor. ülke yok oldu yok olacak, fakat sonra kuvay,ı milliye ile yeni bir dönem açılıyor. emperyalizme karşı bağımsızlık kazanılıyor.
yıl 1960... demokrasi adı altında ülke her geçen gün diktatörlüğe saplanıyor. ordu bir darbe yapıyor. o zamana göre özgürlükçü bir anayasa yürürlüğe giriyor. fakat sonra bu özgürlük bize çok geldi diye amerikancı birileri darbe yapıyor. onlarca genci "rejimi korumak" adı altında katlediyorlar. ve sonrası felaket. kenan evren ve tayfası 80'de yönetime el koyuyor ve ülkeye faşizmin gerçek yüzünü gösteriyor.
ve şimdi ordu gene siyasete karışıyor. hayır açıkçası ben şeriat istemiyorum, şeriat gelicekse, bu şeriatçılarla savaşılmasını bile göze alırım. fakat senenin başında amerika'da bir ensitütü darbe olucak diyor, bir e muhtıra yayınlanıyor. ardından türkiye ırak'a girecek diyor türkiye ırak'a girmeye bakıyor. ilginç olaylar oluyor. hayır şimdiki orduyu suçlamıyorum, fakat artık şunu anlasak ordu ne zaman karışsa sonu kötü oldu. artık olmamalı bunlar. eğer bu ülkede ekmek ve hürriyet kavgası veriyorsak bu şeriat tehlikesine karşı bağımsız halk cephesi savunulmalı. maalesef türk ordusu artık siyasi hayatta bakmamalı, kendi iiyle uğraşmalı.
