anne beni dövdüler. en çok bu cümleyi kurardım. 3. sınıfta 92 kiloydum. kendi halinde yaşayan kantinde halley yiyen biriydim. zengindim istediğim kadar halley yerdim. adım halleyciye çıkmıştı. beni gren kantin sahibi sırada olsam bile ilk önce selçuk alacak yol verin derdi. müşteri onun için gerçekten veli nimetti. benim her tenefüs bir şeyler yememi kıskanan insanlar vardı. bunlar zengin olamadıkları için beni kıskanırlardı. ben onlarada ısmarlamak iterdim ama hiç fırsatım olmadı beni her gördüklerinde ayı, ayıoğluayı, hanzo, öküz derlerdi. neden onlara karşılık vermezdim. çünkü ben duygusal kırılan ve hümanisttim. insanlara zarar veremezdim. her okul çıkışı arkadan gizlice gelir götüme tekme atarlardı. sonra beni taşlarlar yüzüme üstüme kum atarlardı. ben ağlardım annemde ben ağlayınca ağladı. sonra karar verdim güçlü olacaktım ağlamayacaktım. gittim bakkaldan bir süt aldım. ertesi gün bir süt daha aldım. sonra body e başladım. büyüdüm büyüdüm sütaş la büyüdüm. geçen 1 sene zarfında çok güçlendim. kilolarımı attım. kas yapmıştım. sonra o çocukları yakalayıp analarını siktim. yapma vurma dedikçe acımadım. adece onların acı çekmelerini istiyordum. ağlattım yalvarttım okulu onlara zehir ettim. ama içimdeki öfke dinmedi. bana yanlış yapanı affetmedim. vurdum ağzına. çektim bir kenara. kısacası benim yüreğimdeki güzel duyguları çiviyle kazıdılar. kanata, kanata.
