enteresan yerdir esenyurt. istanbul'a dahil olması yanıltmasın sizi, istanbul'la uzaktan yakından alakası yoktur. kuzey ırak'ın istanbul'daki bir şubesidir sadece. silah sesi eksik olmaz bir kere. ya bir maç vardır sıkarlar, ya bir sokak düğünü vardır sıkarlar, ya da birbirlerine sıkarlar. öyle bir yerdir. türkçe'yi bilen kadar bilmeyen de vardır burada. abartmıyorum, sokaklarında genellikle kürtçe konuşulur. eğer orada yeniyseniz başlarda "ulan acaba hakkımda kötü bir şeyler söylüyorlar da anlamayayım diye mi kürtçe konuşuyorlar?" deseniz de zamanla alışırsanız. adamlar sadece kendi dilleriyle konuşmak istiyorlar, konuşuyorlar.
merkezi yerleri esenyurt'un kimliğinin anlaşılması açısında çok elverişli değildir. kenar mahallelere inmek lazım. buralara inerseniz en çok göreceğiniz şey nedir bilin bakalım? çocuktur. her sokak tepeleme çocuk doludur. sokak başına ben diyim 200 siz diyin 500 çocuk düşer. bunlara da çocuk demek epey zordur. boyutları çocuklarınkine benzese de davranışları bakımından başka her şeye benzerler. evine girmek için bir yol bulurlarsa hiç çekinmez girerler. kapıya iki dakikalığına alışveriş poşetini bırakırsın, poşet kayıplara karışır. evde temizlik yaparsın, eski eşyaları çöpe atarsın, beş dakika sonra çöp konteynırı yine bomboştur. arkadaş, bahçenin tellerini eğip, delip bahçeye girmeleri yetmiyormuş gibi asma merdivenin trabzanını söküp götürdü bu hayvanlar. sırf iki üç liraya hurdacıya satmak için. yani, fenadır buranın çocukları. ne "dur"dan anlarlar ne "yapma"dan.
hadi onlar çocuk. ama hacı, bunların ana babaları bunlardan beter ki. hiç sormadan bahçene girip yıkadıkları halıları asabilirler. koca koca kadınlar ağaçlarına dalabilirler. çocuk değil bak, kocaman kadın. çocuklarını şikayet etmeye gidersin, üste çıkmaya çalışırlar. çocuğunun adını sorsan söyleyemez, ama çocuğunun senin evine taş atmadığı konusunda emindir. bir de hakikaten çocuklarının adlarını sayamayan anne babalar var burada. bizzat gördüm.
sokakları tekinsizdir esenyurt'un. hele sabahın ilk saatlerinde ve gece vakitleri iki misli tekinsizdir. adı pek duyulmamıştır buranın belki ama burada büyüdüyseniz eğer, tehlikeli olmasıyla ünlenmiş çoğu yer size tehlikeli gelmez. sıkıcı bile bulabilirsiniz hatta. ben buluyorum şahsen. sabahın köründe bahçesinde siper almış, pusuya yatmış jandarma ekipleri bulmuş adamım sonuçta. yan apartmanda da pkk'lılar mı varmış neymiş. silah depoluyorlarmış galiba. böyle bir yer işte.
anlayabileceğiniz üzere genel olarak kürt vatandaşlar yaşar burada. bir miktar karadenizli, bir miktar da göçmen bulabilirsiniz. ama kürt değilseniz burada hayatınız bir nebze daha zor olabilir. çünkü bütün doğulu vatandaşlar gibi kürtler de memleketçidir. kendi memleketinden olanla çok didişmezler ama yabancılara karşı pek tahamüllü değillerdir. konu açılmışken bir anımı da anlatayım. ilk taşındığımız senelerde çocuklar bizim evle çok uğraşırlar, kapılarla oynarlar, duvarları taşlarlardı. sonra rahmetli annem bir gün çıkıp "ayıp ama, insan hemşerisine böyle yapar mı?" demişti de çocuklar uzun süre bizi rahat bırakmışlardı. halbuki hemşeri falan değildik. sadece rahmetli zeki bir kadındı.
çok yaşanası bir yer değildir yani esenyurt. son zamanlarda her tarafa siteler diktiler. hala da dikmekteler. buralara yerleşenlerle beraber esenyurt'un yapısı değişir mi bilmem ama şimdiki haliyle gotham city'den farksız. gotham gibi, götüm gibi bir yer yani. ama bu kadar seneden sonra alıştım mı? alıştım galiba.
