aylar sonra açtım bilgisayarımı. aylar sonra girdim sözlüğe. o çok sevdiğim yazarın en son 3 entrysini okudum. gülümsedim yeniden. sonra geri dönüp bakmaya başladım. 3 ay öncesinden bugüne doğru. sonra vazgeçip iki yıl öncesinden başladım. liseyi düşündüm. sınav yılını. tercih dönemini. sonra çekip gidişimi. her şeyi öylece bırakıp kendime hatırlamamak için söz verip siktir olup gidişimi düşündüm. bugün üniversiteden memlekete dönüp düşünmek için fırsat bulabildiğim ilk gün. dün oturup ağladım saatlerce. bi odanın içine koymuştum bütün acılarımı. üstüne kilitler vurup kaçıp gitmiştim bu şehirden. yeminler etmiştim döndüğümde her şey çok başka olacak diye. döndüm işte. ama her şey hala aynı yerinde. dün yine o odada onun bana o mesajı attığı yerde, benim ona hayatımın en büyük hatasını yaptığım yerde, oturup gözlerimin içine baktığın yerde uyudum usul usul. bıraktım gelsin dedim bütün anılar üzerime... ağladım. sanki bütün hayatımı değiştirmemişim gibi. ağladım ağladım. sanki hala ertesi gün gözlerimin şişliğini görebilecekmişsin gibi. ağladım ağladım ağladım ve hatta hala ağlıyorum.
aynı şehirdeyiz bak. geldim. gidişim beni değil seni değiştirdi ama ben geldim.
sana geldim.
