iran yapımı oldukça dokunaklı bir film...
filmde, hem mültecilerin trajik koşullarını, hem de alt sosyal tabakaya mensup iranlıların -farklı etnisitelere mensup iranlıların- zorlu yaşam koşullarını gözlemlemek mümkün.
film, adeta gri bir fon üzerinden akıp gidiyor. türkiyadeki inşaat işçilerinin koşullarını da çağrıştırmıyor değil. bir bakıma, ortadoğlu bütün toplumların ortak bir paydasına işaret ediyor. kimlikler, koşullar, umutlar, umutsuzluklar birbirine karışıyor. siyasi coğrafyalar anlamını yitiriyor. cereyan eden bir savaş söz konusu değilse bile, savaşın acı sonuçları daima kendi belli ediyor. kaderler akıp gidiyor, sessiz, dokunaklı...
film, bu temanın içine, mahçup bir aşkı, beklentileri budandıkça budanmış fedakarlık temelli bir aşkı yerleştiriyor. anlamsız, uyumsuz ve kavgacı bir kişiliğin, nasıl da aşkın peşisıra yürüyerek bambaşka bir kişiliğe dönüşebileceğini, kaderin cilvelerine nasıl da rıza gösterebilecek kadar dinginleşebileceğini anlatıyor.
