Silahlanmayı iyi niyetlerin arkasına saklamak ne kadar tehlikeli bir davranış."Karımızı, kızımızı, namusumuzu, malımızı korumak için silah şart ya hu." gibi cümleler samimiyetten uzak, ama hak verdiğim konu şu; evet doğrudur, ortam bozuk, insanlar çiğ süt içmiş, neye nasıl güveneceğini bilemiyor insan. Ve kendine güven kazandıracak sığınacak bir şey arıyor, kendisine zarar vermeye kalkanı daha büyük bir zararla oturtacak. Doğal bir istek kendini savunmak-korumak. Ancak o silah bir elde duruyorsa mutlaka ateşlenir kah bilerek kah bilmeyerek. Sinir atakları geçirmeyeceğini, eşine dostuna bununla saldırmayacağını, en ufak bir tartışmada bunu çıkartıp işi zıvanadan çıkartmayacağını nerden biliyorsun sen arkadaş?! Peki silahı bu kadar kolay elde etmek çok ironik değil mi? Saniyeler içinde bir insanın canını alabilme potansiyeli olması insanın, neden garip karşılanmıyor? Ne malum o namlunun ucunun doğru kişiye uzatılacağı? doğru kişi kim? Bilemedim bir çok soruyu getiriyor beraberinde o kadar basit bir konu değil. Sorun siz biz değiliz, sorun çok derinlerde. Herkesin silaha, sopaya ihtiyaç duymadan huzurlu bir şekilde yaşamaya hakkı var. Bizlere bu hakkı vermeyenler suçlu. Onlar asıl o silahı doğrultan adamlar, asıl katiller.
