sen yokken ben,
gülen resmimi yaptırdım, sokaktaki ressama
her zaman yaptığım gibi, buzdolabını ayağımla kapadım
tabiki de bunların hiçbirini yapmadım. buzdolabının kapağı falan onlar ibrahim sadri'nin saçma sapan okuduğu şiirlerde kaldı.
burada karalasam bir şeyler ve onlar okusalar; "pale sen çok değişmişsin, tamaaaaaamen allahsız olmuşsun" deyu söylenirler.
neyse, burada yazsam burdan trinidad tobago'ya yol olur. sonra ağızları açık sorarlar ve cevabını şöyle alırlar;
ben senin derdini anlamışım. sen eski pale'yi arıyorsun. o yok artık, öldü. sağolun el birliğiyle öldürdünüz garibi. saflığı, temizliği, insanlara sevgisi, sevdası... namusuyla yok olup gitti garip. bakın, geride bu kaldı; namussuz pale!
