oglun buyudu de ta amerika'larda tek basina hayata tutunmaya calisiyor. daha gecen gun elinden tutup okula goturdugun, zirlaya zirlaya ustu basi yirtik sekilde eve gelen, uykusunda senden su isteyen oglunun sevgilisi var da evlenecek yasa geldi. 25 yasinda koca hobere olduk hala her hafta acip "sutunu iciyor musun, meyveni yiyor musun, altina fanila giyiyor musun?" diye soruyorsun. 40 yasina da gelsem bu sualler nihayete kavusacak gibi gorunmuyor. eminim ufalsam kucagina alip seversin de. yanaklarini sakallarima surersin. ilkokulda ogretmenimin beni dovdugunu soyledigimde, ertesi gun sinifi basisini nasil unuturum?
hayat, senin de dedigin gibi cok zormus be anne. hep senden daha cok sey bildigimi sanirdim, seni hep haksiz zannederdim, "amaaaan yine bos bos konusuyor" derdim de "benim yasima gelince anam hakliymis diyeceksin" derdin. galiba ben senin yasina gelmeden yavas yavas anliyorum olanlari.
"oglum bana yalan soyleme, gercegi er yada gec mutlaka ogreniriz" dediginde icimden, "hadi canim nerden ogrenecen" diye gecirirdim de illa ki ertesi gun ogrenirdin. mossad ile bagin olsa bu kadar cabuk ogrenemezdin. nasil bir istihbarat yetenegidir bu anne?
ben hicbir zaman ablamin, kahvalti masasinda asik oldugu oglani anlattigi gibi asik oldugum kizi anlatamadim sana, icimi dokemedim, sarilip hungur hungur aglayamadim. derdimi, duygularimi disa vurmayi hic istemedim. belki erkek olmanin verdigi "guclu olma" misyonu nedeniyledir ama o kadar cok isterdim ki bu dediklerimi yapmayi. "seni icine kapanik yetistirdik" diye de kendini suclama. elbet vardir onun da bir hayri.
birgun olsun elimde bir demet cicekle gelip bir opucuk kondurmadim yanagina. halbuki biliyorum ki boyle birsey seni dunyanin en mutlu insani yapardi. sen hep "benim icin para harcayip hediye alma, gereksiz" dersin ama dunyanin en gerekli seyi imis ufacik bir hediyeyle bile olsa seni mutlu etmek, gururlandirmak. cunku sen, bunlari gercekten hak eden kainattaki tek varliksin anne.
yarin birgun evlendigimde, minnacik torunlarini kucagina aldiginda yuzundeki gulumsemeyi gormek, icimi binlerce yil isitacak gunes gibi olacaktir emin ol.
anlamsiz bir amac icin, anlamsiz bir ortamda, anlamsiz insanlarin arasinda kaldigim anlarda, biraz olsun nefes almami saglayan yegane faktorsun anne...
