dün gözlerimin önünde duyduğum ve şaşkınlığımı gizleyemediğim, bir şeylerin kesinlikle ters gittiğini bir kere daha anladığım durumdur.
hocayla beraber soru çözerken bir kız girdi içeri. danışman hocasıymış sanırım onun da. bayağı bir sorunu varmış, anlattı da anlattı. ders çalışamıyormuş, öğrenemiyormuş hiçbir şeyi, yatay geçiş yapmak istiyormuş falan. bu zamana kadar gayet güzeldi her şey dinledik ettik. kızla da tanıştım yalnızmış diye. sonra hoca dediki,
"çok karamsar olma bak yine de, ilerde yurtdışına çıkarsın hem dilini geliştirirsin hem kendine güvenin de yerine gelir başka kültürleri görürsün."
kızın cevabıyla yıkıldım.
" oo, durun hocam. ben aşırı milliyetçiyimdir, asla yurtdışına çıkmam."
hoca, ama bunun milliyetçilikle bi alakası yok gibi doğru cümleler kurdukça kız sürekli,
" yok hocam bilmiyorsunuz, aşırı aşırı milliyetçiyim" diye tekrarlamaya devam etti. en sonunda da hocanın sinirlendiğini anladık ve konuyu kestirip attı.
kız kendine aşırı milliyetçiyim diyor ya hala komik geliyor kulağıma. tabi insan kendine niye faşist desin ki?
kendini köreltmek uğruna milliyetçiliği faşistliğe dönüştürenler, şimdi ne iseler ilerde de hep öyle kalacaklar. böyle bağnaz insanlar oldukça kendini geliştirmek isteyenler de artık bir engel bulacaklar önlerinde.
