Tam bir hafta önce şu yaşıma kadar olan yaşamımın en önemli kararını verdim. Gazi Üniversitesi Endüstri mühendisliği 3. sınıf öğrencisiydim bir hafta öncesine kadar. Artık değilim. insanın sevmeden bir işi hayat boyu yapmasının kendisine ihanet hatta şerefsizlik olduğunu fark ettim ve sevgi hayattaki en önemli şeydir. Mutlu olmanın temel amaç ve bu doğrultuda geri kalan her şeyin araç olması gerekirken hayatta, insanların mutluluğu maddiyata denklediği günlerde çoğu insana mantıklı gelmeyecek bir karar aldım ve tarih okumak tarihçi olmak istiyorum. Daha mutlu olacağım bir insanın yanında mutlu olacağım işi yapmak istiyorum. insanların genelinin yapması gereken ama maalesef çok azının yapabildiği bir şeyi yapacağım, kalbimi attıran aşkın ve hayallerimin peşinden koşacağım artık. Bu kararı verirken fark ettim; zor şeyler var hayatta cesaret göstermek, toplumla örtüşmeyen düşünceler içerisinde bulunmak gibi... zor bunlar fakat bunu yaptığında insan kendini çok daha güçlü hissediyor kendinden daha da emin oluyor. Bu satırları yazarken dahi kalbim yerinden çıkacak gibi fakat bunu yapacağım. Yüreğime inandığım kadar varım, söz veriyorum kime/neye inanıyorsam vazgeçmeyeceğim.
edit: Şu an Boğaziçi Üniversitesi Tarih Bölümü öğrencisiyim. Hayatımda verdiğim en doğru karar olduğuna inaniyorum bu kararın arkasındayım ve zerre pişman değilim. Hayatını, yapmak istedikleri doğrultusunda değiştirmek isteyenlere emsal olsun. Şahsi tarihime de not düşmüş olayım.
