içeriği öztürkçe olup alfabe olarak ise arap ve farsî unsurların tercih edildiği bir yapıdır. bunda islamî faktör belrleyici unsur olarak kabul edilir. kuruluş yükselme dönemlerinde gayet de açık sade saf öz bir yapı konumunda olan osmanlıca, yerini son osmanlı dönemlerinde içinden çıkılmaz, zor anlaşılır bir yapıya bırakmıştır ki bunun sebebi ise gerek iran fars kültürüyle yakınlaşılması gerekse herkesçe malum olan bürokratların beceri gözetilmeksizin göreve alınması, bunları yetiştiren ulema ve medrese kurumlarının giderek bozulmasıdır. dil de haliyle bu yozlaşmadan payına düşeni almıştır. aşıkpaşazade metni ile bir divan şairinin metni arasındaki fark kesinlikle aynı özelliklere sahip değildir. biri arap alfabesine hakim olunması durumunda sular seller gibi okunabilmesine karşın diğeri ise yüksek alfabe bilgisinin yanında fars arap frenk(batı) literatürüne de hakim olunmasını gerektirir.
