'kankardeş' birleşik isminin, konuşma dilinde bizzat halk tarafından budanması ile oluşmuş ve büyük itibar görerek dilimize yerleşmiştir. şu sıralar, argo 'pampa' sözcüğü de aynı yolun yolcusu gibidir.
- bazen olur öyle!
dil, aynı afacan çocuklara benzer. kimi zaman, uzmanlarının eline-avcuna sığmaz olur. siz kendine yakışanı giydirmeye çabaladıkça o, kendince yakışanı giymek ister üzerine.
örneğin, 'bedeni' yerine 'tensel' dersiniz tutar, ruhi yerine 'tinsel' dersiniz tutmaz. üstüne üstlük, arapça-türkçe karışımı 'ruhsal' sözcüğü dile karasakız gibi yapışır kalır.
bir başka örnek, söylenmesi o denli güç olmasına rağmen 'mevzilendirmek' sözcüğü yerine 'konuşlandırmak' dersiniz tutar da koşma ile yürüme arasındaki hızı ifade etmek için 'kılırtmak' dersiniz tutmaz. bunun nasıl olabildiğine dilbilimciler bile hayret eder. zira, çoğunun mantıklı bir açıklaması dahi olmayan bir dünya unsur, bu durumun gelişiminde etkindir.
