arkadaşının trafik kazasını öğrenen kız arkadaşım sokak ortasında ağlamaya başlayınca, teselli etmek isteyip kısa süreliğine sarıldığım ve yanağına ufak bir öpücük kondurduğum anda bir teyze balkona çıkıp "terbiyesizler, pislikler, bozdunuz mahalleyi, çoluğumuz-çocuğumuz var bizim...." ve devamını sinirden duyamadığım onlarca hakaret etmişti. kız arkadaşım da daha fazla ağlamaya başlamıştı. önce bunu teyzeye anlatmak istedim ama susmak bilmeyen teyze, ağlayan kız arkadaş, üzüntü ve sinir deposu ben. teyzeye sadece "kes sesini teyze gir içeriye" dediğimi hatırlıyorum. öyle insanlar var ki halk kahramanı bunlar balkondaki teyzeler, dükkan önünde oturup göt izleyen delikanlı dayılar. haklı olduğunu ve toplum desteğini alacağını hissediversin yeterli hemen zafer kazanmışçasına saldırıyorlar. bak yine hatırladım o lanet günü. koduğumun ahlak bekçileri.
