Uzun zamandır izlemek istediğim filmlerden biriydi. Biraz karanlık atmosferli bir yapım beklerken karşıma çok daha fantastik birşey çıktı. Tim Burton hayalperestliği desek daha doğru olur herhalde. Özellikle sahnelerinin akılda kalıcığıyla dikkat çekiyor. Yalnızlığı anlatan, anlatırken hem ağlatan hem de güldüren bir film olmuş. Bazı sahneleri yalnız insanlar için çok daha cazip gelebilir öncelikle belirtelim.
Mahallede ki kadınları ve diğer insanları da eleştiren bir dili var. Gerek Edward'ı haksız yere suçlamaları, dışlamalarıyla gerekse onu kendi menfaatleri uğruna feda etmeleriyle de öne çıkıyor. Kadınların herşeyi bir anda telefon yoluyla yaymaları ise trajikomik.. Güler misin ağlar mısın? Kendine özgün bir biçimi var filmin. Klişe sırıtmıyor hiç..
Johnny Depp acayip göründü gözüme. 169 kelimecik konuşmasına rağmen mimikleri yetiyor. Sadece 'mimik' deyip geçmeyin. Her oyuncu altından kalkamaz böyle rollerin. Lakin mimiklerini bile kullanamayan çok oyuncu sayarım. Tom Cruise, Jim Carrey ve Robert Downey Jr. gibi isimler Edward rolü için düşünülmüş. Drew Barrymore ise Kim rolü için düşünülmüş.. Ancak son seçilen oyuncular çok daha uygun ve yerinde.. Son olarak söyleyebilirim ki Tim Burton tarzı filmleri sevenler için kuşkusuz harika bir yapım. izlemeyen, izlesin. Gerçi izleyen de bir daha izleyebilir ama...
