şimdi bir kere anal seksin ruh sağlığı ile alakası yok orada bir anlaşalım. insan, dürtüleri olan bir tür. dürtülerin zararsız olsun ya da olmasın her derecesi insanı insan yapar. zevk unsuru, cinsel zevk unsuru kişiden kişiye farklılıklar gösterir. bu ilişkinin fiziksel zorlukları bir yana, edinilmesi halinde katı ve aşırı tepki almasını anlamamışımdır. gayet rölatif olan insan duyguları ve düşünceleri bir yana, iç ses, vicdan, ruhun yapısı gibi önemli diğer ağır kavramlar öte yana.
ha prensip meselesini önüme koyarsan kabul ederim. ancak sırf kişiye iğrenç ya da acı verici geliyor olması, bu ilişkiyi yaşayanı ruh sağlığı bozuk biri yapmaz. ruh sağlığının bozukluğu akıl sağlığının bozukluğuyla paralellik gösterir. anal seks yapan bir insan bunu tercihen yapmakta ve sonuçlarına katlanmakta ise bunun ne ruh sağlığıyla ilgisi vardır ne de psikolojisi ile.
kaldı ki merak denilen kavram sınırı olmayan bir kavram.
insanları ruh sağlığı bozuk diye etiketleyeceğimize kendimize şunu soralım: sınırları ne kadar zorlayabilirim?
başkasının zorlamasına ne kadar tahammül edebilirim?
tahammül önemli bir kelime. tahammülsüzlük sizi ötekileştiren bir insan sıfatına sokmasın.
