ben ankarada doğdum büyüdüm 18 yılım geçti ankaranın sokaklarında. hatta oturduğum mahalle bile değişmedi. ben hep aynı yerdeydim. herşey büyümeye başlamam ve benden beklenenlerin artmasıyla başladı aslında. çocuktum futbola oynardım falan okula giderdim derslerimde kötü değildi. kitap okumayı çok severdim. sonra anadolu lisesi için sınava girdim. normalin üstünde iyi bile denebilecek bir anadolu lisesi kazandım. herşey o zaman boka sarmaya başladı. ben o okula gittim ilk tenefüsten dönerken okulun kapısında durdum o tabelaya baktım bilmem ne anadolu lisesi.. ben bunun için mi emek harcadım diye düşündüm. sik kafalı bir liseli bunu nerden düşünür denilebilir ama o an asla gözümün önünden gitmiyo. bana bişeyler oldu ve derslerden kopmaya okuldan kaçmaya sigara içmeye başladım. ben ki o zamana kadar parmakla gösterilen iyi aile çocuğu bi anda başta ailem olmak üzere tüm çevrem tarafından yargılanmaya başladım. değişmeyen tek şey okuma alışkanlığımdı. felsefi şeyler falan okumaya başladım. siyasete ilgi duymaya falan. dini sorgulamalar tanrıyı reddetmeler falan. derslerim o kadar kötü bir hale gelmişti ki artık 1 2 zayıf ailem için gayet iyi bi netice olmuştu. okuduğum 4 yıl boyunca ne kadar samimi arkadaşım olduysa hepsi 1 sene kalıp gitti. öylede bok gibi bir durumdu. her sene sıfırdan başlıyordum yalnız başıma. sınıftakilerden nefret ediyodum zaten sigara içen bi tek ben vardım. siyasi fikirlerimiz uymuyodu falan. bi şekilde o okulu bitirdim. o okuldan çok sağlam hayatımı emanet edebileceğim 2 dost edinerek hemde. biri ankarada kaldı. diğeriyle kader bizi izmirde buluşturdu hemde ayrıldıktan 3 sene sonra. neyse üniversite sınavına girdim çıktım. herşey yine bok gibi benden bi bok olmayacağı söylentileri. peder bey artık alışmış ertesi gün sınav var bana sen zaten kazanamazsın diyo. yıl boyunca bu netlerle bi bok olmaz falanlar filanlar. girdik çıktık sonuçlar derken peder bey bana izmiri yazdırdı. sıralamam 15bin atladı ve ben izmiri kazandım. biçok insan için- en azından benim çevremde- acaip büyük bişeydi bu. üniversiteyi izmirde okumak. ne kazandığımda ne de buraya geldiğimde mutlu olamadım. nedenini bilmiyorum ama sonuç beni hiç mutlu etmedi çevremden aldığım olumlu tepkilere rağmen. 2 yıldır bu amına kodumun yerindeyim ve resmen hayatım sikilmiş ben bunu 20 yaşıma gelince farkedebildim. yarınla ilgili hiçbir planım yok. insanlarla ilişki kuramamaya başladım. bölümden hala arkadaşım yok. bunun sebebide tamamen benim çünkü insanlarla konuşmak istemiyorum. anlatamıyorum derdimi ama çok mutsuzum çok yalnızım. o doğup büyüdüğüm mahalle bile yabancı geliyor. burası desen zaten hiç alışamadım. öylede boktan bir durum be sözlük annem babam ablam bile bir başka aile oldu benim için artık. geceler geçmek bilmiyor ankarada yağan ilk karı göremediğim için ağlıyorum. kendi kendime sinir krizleri geçiriyorum. sigara yüzünden kalbim tekliyo falan. ben bitiyorum sözlük kimse farkında değil ama tükeniyorum. sokak bile üstüme geliyor. gökyüzününde sonu varmış sözlük.
