öyle bi horluyorlar ki benim odamla onların odasını ayıran koridorun mesafesinin uzunluğuna aldırış etmeyen o horultu, benim odama kadar geliyor (bkz: abartmakta sınır tanımamak) . Uyandıklarında "baba/abi horluyorsun. Hem de ayı gibi." şeklinde söylendiğimde hemen korumaya alırlar kendilerini; " kim ben mi? Ben hayatta horlamam!". Külahımı çıkarttım babişim/bix, anlat istediğin kadar horlamadığını ona (!)
