hastasıydım arabanın sözlük. deli gibi araba nereye giderse ben içindeyim. böyle geceleri arabaya bakar bakar sürdüğümü hayal ederdim. nasıl vites değiştiriyorlar nasıl kalkıyorlar felan herşeyi dikkatlice izlerdim sıramın gelmesini beklerdim.
bir gün babam arkadaşlarıyla bir yere gidecekti ve bana yer yoktu. sen gelme döndüğümde sana araba sürdürcem deyip başından savdı beni. savdı ama ben yermiyim lan! 2 saat boyunca camdan dışarı bakarak babamın gelmesini bekledim. geldi...
koştum indim aşağıya, söz verdin sürdüreceksin dedim. şöyle bir güldü, iyi gel bakalım dedi. lan 9 yaşındaydım araba için deliriyorum zaten, nasıl mutlu oldum var ya. evin önünden garaja kadar yaklaşık 10 metre dümdüz. dümdüz 10 metre sürecem o kadar.
bindik arabaya direk çalıştırdım. babam yavaş yavaş çekecen ayağını debriyajdan felan demeye çalışıyordu hopp kaldırdım arabayı stop ettirmeden. garajın önünde durdum çektim el frenini, babam hafiften sırıtarak baktı ve 2 saat gülmeme sebep olan sözler döküldü ağzından; "eşşoğluna bak bıraksak ankaraya gidecek"
