aklıma geldikçe güldüğüm gayet saçma sapan intihar girişimlerim var.
ilki 13 yaşındayken olmuştu. hayatımda ilk defa o zaman sevgilim olmuştu daha bu duyguları yeni yeni tadıyorum. amcık herif sen kalk beni aldat. ilk defa aldatılıyorum haliyle. ama nasıl kötüyüm 13 yaşında bir çocuğun dayanamayacağı kadar büyük bir acı çekiyorum. neyse o sırada ergenlikteyim evdekilerle de aram kötü tabii. bi gece böyle tam uyucam yanıma buzdolabından bulduğum rastgele bi ilacı aldım. "sabah okulda içerim" diyorum. neyse okula gittim. salak salak herkese "ben ölsem üzülür müsün" gibisinden sorular soruyorum. öğlen arası oldu ben tuvalette 18 tane hap içtim. 7.sınıfa gidiyorum. ama ben sanıyorum ki içer içmez bayılcam ölcem falan. 5-10 dakika bekledim "alla alla ölmedim yeaa süperim" triplerindeyim. 3 tane çok samimi arkadaşım vardı (şimdi üçü de orospu oldu) geldiler yanıma. dedim ki "lan ben intihar ettim ama ölmedim ehehe beceremedim galiba" ben salak, bunlar benden salak. "oo cidden süpersin" falan. neyse ben gittim hiç unutmam çubuk kraker ve kola aldım. banka oturdum okulda tıkınıyorum. birden sesler kulağıma basınç yapmaya başladı sonra gözlerim karardı hooop banktan kaydım gözümü açtığımda revirdeydim.
herkes başımda "noldu" diyo. "rejim yapıyodum ya kan şekerim düştü herhalde" diyorum. o zamanlar da benle çok ilgilenen bi öğretmenim var ailecek görüşüyoruz (şimdi yavşağın teki) benim bu arkadaşlarımdan biri söylemiş "hocam böyle böyle empresario intihar etmiş" bu adam beni kusturmaya çalışıyor yok kusamıyorum arkadaş. haydaa kalktık hastaneye gittik. annem falan geldi dedim "anne zehirlendim"
midem yıkanıyor ama geberiyorum ya resmen canlı canlı burnumdan gırtlağıma hortum soktu herifler. annem ağlaya ağlaya çıktı dışarı dayanamadı. babam geldi e diyemedik "intihar ettim babiş yaa" "zehirlendi" dediler. ama evde herkes etrafımda pervane o çocuğun arkadaşları kuzenleri falan (çocuk izmir'de telefonları kırıyor)
neyse aradan 1 yıl geçti ben sürekli intihar etmeye kalkıyorum yine. ama bünye alışmış yok anacım bana mısın demiyor. vücudum bağışıklık kazanmış hiçbir sik olmuyor.
2 yıl önce de bileklerimi kesmeye kalktım nerden bileyim normal jiletle kesileceğini ben de permatikle deniyorum. e haliyle onu da beceremedim.
böyle hayatta birçok kez ölmeyi denedim ama onu bile beceremeyecek kadar salak olduğumu ve hayatın güzelliklerini farkettim.
dipnot: şimdilerde çok mecbur kalmadıkça hap içemiyorum.
